Sejm i Senat pełnia w Polsce tak naprawdę funkcję najważniejszą, są władzą wykonawczą, podejmują decyzje związane z uchwalaniem ustaw, zmianami artykułów w najważniejszym akcie normatywnym w Polsce- Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Sejm to izba niższa, Senat- wyższa. Łącznie parlament składa się z 460 posłów i senatorów. Parlament posiada funkcję ustrojodawczą, w postaci zmiany w Konstytucji. Ma także funkcję kreacyjną, przejawiającą się w powoływaniu Rady Ministrów, wyborze sędziów do Trybunału Konstytucyjnego, członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (Sejm: 2, Senat: 1), i wielu innych stanowisk. Kolejną ważną funkcją jest kontrola nad rządem i innymi organami państwowymi, jednak prawo do niej ma tylko Sejm. Parlamentarzyści wybierani są za pomocą wyborów demokratycznych przez obywateli Polski uprawnionych do głosowania. Wybrani politycy jako przedstawiciele narodu otrzymują immunitet parlamentarny. Jest to przywilej, który chroni ich od odpowiedzialności karnej. To tylko nieliczne informacje dotyczące jednego z najważniejszych organów władzy, po więcej należy zajrzeć do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Każdy obywatel Polski powinien przeczytać ją chociaż raz w życiu, więc może to dobry pretekst, by do niej sięgnąć.
Parlament w Rzeczypospolitej Polskiej
Napisz odpowiedź
O polityce mówi się w odniesieniu do najróżniejszych aspektów i kwestii i choć jest pojęciem wielopłaszczyznowym, zwykło się klasyfikować ją przede wszystkim w kategoriach państwowych. Szerokiemu gronu znana jest głównie polityka kraju, ale nieobce są inne, pokrewne tematy określane tym mianem. Oczywiście najczęściej mówiąc o polityce, ma się na myśli znaczenie ogólne, a z nim sposób, w jaki zarządzany jest kraj. Polityka danego kraju, to pomysł na to, jak ma ów kraj funkcjonować, co popierać, czemu się przeciwstawiać, co promować. To również wszystkie decyzje i kroki podjęte w celu uzyskania określonego, pożądanego efektu końcowego, jak choćby zwiększenie przyrostu naturalnego (tzw. polityka prorodzinna), obniżenie kosztów funkcjonowania państwa, czy zawieranie porozumień międzynarodowych, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa narodowego. Dzięki sprecyzowaniu oczekiwań co do sytuacji w kraju oraz logicznemu podejściu do polityki, udaje się właściwie nim zarządzać i osiągać korzyści na wielu płaszczyznach.
W czasie kryzysu, deprymującego bezrobocia, coraz większej biedy i ludzi żyjących na granicy ubóstwa lub daleko za nią, szczególnie słuszne wydają się operacje i projekty, mające zapewnić państwu niezmienność cen. Jednym z kluczowych w tym zakresie zadań banku centralnego, któremu podlega polityka monetarna jest takie działanie, które będą stały na straży niezmiennych cen. Samo zapewnienie stabilności finansowej to kwestia niezmiernie skomplikowana, opierająca się na wpływaniu na wartość kursów walut, czy wskaźnik podaży pieniądza. Bank centralny ma za zadanie zrealizowanie celów, do których dąży polityka pieniężna, a cała procedura wymaga wdrożenia specjalistycznej i dobrze opracowanej strategii. Sfera polskich cen, panowania nad inflacją, podażą pieniądza i form, w jakich występuje (papiery wartościowe, depozyty, monety, banknoty itd.) jak również skuteczna i właściwie opracowana polityka monetarna kraju leży w rękach Rady Polityki Pieniężnej, Narodowego Banku Polskiego i Komisji Nadzoru Finansowego.
Polityk w Polsce jest kreowany obecnie bardzo negatywnie. Pierwsze skojarzenia, jakie przychodzą na myśl po usłyszeniu tego słowa to: złodziej, oszust, kłamca, człowiek niemądry, nie dbający o wizerunek naszego kraju, tylko o swój prywatny interes. Niestety skojarzenia te powstają pod wpływem bieżących wydarzeń w kraju. Stereotypy stały się prawdziwe. Polityk bowiem potrafi dobrze kłamać, dobrze wyglądać i dobrze podburzać tłum do swoich racji. Oczywiście, ideologie partii politycznych są różne, takie w końcu powinny być. Mają godzić odmienne poglądy. Lecz w Polsce różne doktryny polityczne są zjadane kłótniami pomiędzy konserwatystami a liberałami. Brak jest dialogu, który załagodzi spór i doprowadzi do konsensusu. Do rozmowy potrzebni są ludzie, mający szerokie spektrum poglądowe i tolerujący różnice pomiędzy nimi. Jeśli takich ludzi nam brakuje, to oczywistym staje się fakt, że w polskiej polityce panuje chaos i bałagan. Skąd się bierze problem tego typu? Nie chodzi przecież o to, że konstytucja tego nie zawiera, to obywatele decydują o tym, kto będzie ich reprezentował na arenie politycznej. Czy to znaczy, że wybieramy źle albo że nie mamy spośród kogo wybierać? Wielu ludzi odpowiedziało sobie na to pytanie, postawiło błędną tezę i postanowili nie uczestniczyć w swoim obowiązku- wyborach parlamentarnych. Zatacza się tutaj błędne koło, które albo zostanie przerwane silną ręką władzy lub zawsze polityka kojarzyć się będzie z niezrozumieniem potrzeb obywateli.
Trudno mówić dobrze i zachwycać się tym, co pozornie wydaje się mieć żenujący poziom. W związku z tym nie powinien dziwić fakt, że kiedy luźne nawet rozmowy schodzą na tematy polityczne, zaczyna robić się gorąco. Istnieje teoria mówiąca, że polityka budzi tyle emocji i kontrowersji, ponieważ niejako automatycznie wyciąga z ludzi zawiść i zazdrość. Przeciętnemu obywatelowi brakuje tego i owego, a więc kiedy widzi, że inny, w tym wypadku polityk pławi się w dostatku i luksusach, włącza się więc temu przeciętnemu agresor. Inna teza dowodzi, że o polityce mało kto wie wystarczająco dużo, by móc zabierać głos, natomiast niemal nikt nie może się powstrzymać. Polityka to mimo wszystko modny temat. Nietrudno jest błyszczeć w towarzystwie przy pomocy tego, co wzbudzającego aż tak różne odczucia. Wielu ludzi uważa, że dyskutowanie o sytuacji kraju oraz ocena tego, jak się nim kieruje, stawia ich w dobrym świetle i pozwala odpowiednio się lansować. Trzeba jednak pamiętać, że polityka w ogólnym znaczeniu nijak ma się do tego, jak jest kreowana podczas emocjonalnych rozmów osób spoza niej.
Większość ludzi zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne dla zdrowia i życia jest środowisko, w którym żyje i pokarmy, które spożywa. Oczywiście nie jest tajemnicą, że środowisko coraz bardziej zanieczyszczone, to dostęp do zdrowych, bezpiecznych produktów coraz trudniejszy. Nic więc dziwnego, że kiedy tę i tak mniej lub bardziej skażoną żywność nowa polityka rolna chciała „wzbogacić” o żywność modyfikowaną genetycznie, ludzie wpadli w panikę. Wielu z nich nie wiedziała o GMO nic ponad to, że jest złem i że trzeba się go bać. Ta niewiedza potęgowała strach i frustrację, że polityka państwowa w ogóle rozważa zgodę na wprowadzenie i uprawę GMO w kraju. Winą za te rozważania zostali obarczeni lobbyści, forsujący zmiany w ustawie. Największym problemem związanym z modyfikowaną genetycznie żywnością było to, że konsument nie miałby możliwości świadomego wybierania takiej żywności, którą uważa za lepszą, czy zdrowszą. W ostateczności polska polityka rolna sprzeciwiła się uprawom GMO, co wielu przestraszonym pozwoliło odetchnąć z ulgą.
Nadrzędną wartością i dobrem społecznym, dającym obywatelom poczucie względnego bezpieczeństwa i stabilności życia w kraju, jest świadomość, że nie zagrażają mu wojny, ataki, czy naruszenie suwerenności. W zapewnieniu właściwych stosunków z innymi krajami pomaga właściwie opracowana polityka zagraniczna. Nie opiera się ona co prawda wyłącznie o kwestie zbrojnych działań i ewentualnych porozumień, mających służyć międzynarodową pomocą, ale kwestie te zajmują ważne miejsce. Polityka zewnętrzna ma na celu wdrażanie takich rozwiązań i prowadzenie takich działań, które przyniosą pożądane korzyści i zrealizują dążenia ekonomiczne, gospodarcze, czy polityczne na forum światowym. Działania te wymagają olbrzymiego doświadczenia tych, którzy o nich decydują i szeroko pojętej dyplomacji, ponieważ bardzo często dochodzi do tzw. konfliktu interesów. Oznacza to mniej więcej tyle, że polityka, jaką chce realizować jeden kraj, może godzić w założenia, interesy i gospodarkę innego. Sztuką są negocjacje międzynarodowe, które znajdują konsens.
W ostatnim czasie wyszło na jaw całkiem ciekawe zjawisko, mające miejsce w polskiej polityce. Dotyczy ono naturalnie polityków, którzy przyznają sobie nagrody w dowód ciężkiej pracy i ciekawych osiągnięć. Parodią całego faktu jest to, że polskie miasta popadają w zadłużenie, kryzys rośnie, niestety w złym kierunku. Polska nie jest krajem z wymarzonym budżetem, w którym znajduje się worek bez dna, w którym ciągle przybywa pieniędzy. Jest to bardzo niebezpieczna sytuacja, ponieważ nad politykiem, który zasiada w parlamencie nie ma siły, która mogłaby odciągnąć go od tworzenia sytuacji, by zabrać dla siebie więcej. Nawet jeśli kiedyś dostał się do władzy najwyższej ktoś, kto miał uczciwe i dobre zamiary, to system i panująca atmosfera przekształciły tę osobę na tyle silnie, że nigdy więcej już nie pomyślała ona o uczciwości. I tak właśnie dzisiaj ludzie tracą pracę, zostają z nikłą pomocą państwa, ale z małą perspektywą na znalezienie kolejnej pracy, a szczególnie wybrani przez los, przyznają sobie nagrody za siedzenie i regularne przychodzenie na komisje sejmowe i inne zebrania. Jeśli przyszłość Polski leży w rękach takich polityków, to niekoniecznie może spotkać ten kraj pozytywna odmiana. Należy jednak być optymistą i samemu zacząć zmieniać świat, by przyznano w końcu nagrodę komuś, kto na nią ciężko zapracował.
Dla bezpieczeństwa kraju kluczowe znaczenie wydaje się mieć kondycja, w jakiej znajduje się wojskowość. Oczywistym jest, że im większe, lepiej wyszkolone i nowocześniej wyposażone jest wojsko, tym większe poczucie bezpieczeństwa obywateli. Zapewne dlatego tak wielkie zdziwienie wywołała nowa polityka zagraniczna, znosząca obowiązek odbycia służby wojskowej. Podniosły się głosy, że wojsko upadnie, jeśli obywatele będą mieli wybór. Patrząc przez pryzmat mnogości wcześniej uskutecznianych prób oszukania komisji poborowej, zmierzających do odsunięcia kandydata od obowiązku, można by doszukiwać się słuszności obaw o armię. Tymczasem sytuacja wygląda zgoła inaczej. Realizowana aktualnie polityka w zakresie obronności zakłada, że lepszym dla kraju będzie „żołnierz z powołania”, a więc taki, który chce służyć (żołnierz zawodowy), niż cały zastęp zmuszonych do tej służby. Na przestrzeni tych kilku lat, nowa polityka miała szansę się sprawdzić, zetknąć z rzeczywistością i póki co trudno stwierdzić, że w armii brakuje żołnierzy.
W Warszawie wokół Starego Miasta mają swoje siedziby Ministrowie. Wystawne gmachy, zaskakujące wielkością, przepychem i odmiennością od nowoczesnych wieżowców pnących się coraz bardziej ku górze. Malownicze dziedzińce na środku zabudowanej przestrzeni, w stylu z dawnych lat zachęcają do zajrzenia przez wielkie bramy, ciekawych turystów lub przynajmniej zapytania strażników pełniących straż przy drzwiach do poszczególnych gmachów. Dlaczego wszystko jest takie cudowne, a polityka nadal utrzymuje się na niskim poziomie? W Polsce panuje jeden ogromny problem na masę krajową: przerost formy nad treścią. Tutaj wszystko ma swoje piękne opakowanie, wygląd, dobrą reklamę, a kiedy tylko przekroczy się próg wybranego miejsca czuje się wewnętrzną odrazę panującego chaosu i nieporządku. Nie dotyczy to tylko wspomnianych Ministerstw, ale wielu innych instytucji, które na pozór przypominają niebywały cud odrestaurowania powojennego, a tak naprawdę kryją w sobie wiele niezrozumiałych sytuacji, przykrości, konfliktów. Przechodząc dowolną ulicą stolicy napotyka się media rozgłaszające nową informację, lub decyzję, która zapadła w danej instytucji i od razu wyczuwa się, że jest ona z pewnością wyolbrzymiona, zamieniona i ukryta przed obywatelami. Piękne opakowania do strasznej prawdy, piękne budynki, zakłamanych miejsc.