Wczesną historię polityki można by uznać za okres gloryfikowania zarówno jej, jak i wszystkich jej przedstawicieli. Byli oni niejako bóstwami, bo kierowali wszystkie swoje działania nie tylko na zaspokojenie indywidualnych potrzeb, a na prosto rozumiane ogólne dobro. Arystoteles twierdził, że polityka ma za zadanie jednoczyć, dążyć do takiego decydowania o losach państwa, czy grupy objętej działaniem tej polityki, by wszyscy jej członkowie byli zadowoleni oraz, aby każdy z osobna mógł czerpać korzyści z jej efektów jej realizowania. Polityka więc miała być dobrem wspólnym i podzielnym. I kiedyś była. W czasach Arystotelesa, czy w Średniowieczu. Z biegiem czasu filozofia, a z nią i polityka ewoluowała. Dziś rozumiana jest ona w najróżniejszy sposób. Założenia z pozoru te same, co w czasach Arystotelesa, różnica w statusie społecznym i miejscu w hierarchii między politykami, a resztą społeczeństwa również podobna, a jednak postrzeganie znaczenia polityki, jej roli i kształtu realnego jakby zupełnie inne.
O historii z pomocą Arystotelesa
Napisz odpowiedź
Dla wielu ludzi jednym z najbardziej kontrowersyjnych rozmów są te, o polityce. Niejeden nie chce mieć z nią nic wspólnego, odcina się, twierdząc że mimo iż żyje w kraju, którego ta polityka dotyczy, o którym świadczy i na który ma ogromny wpływ, nie utożsamia się z tym, co ona reprezentuje i jakie zajmuje stanowisko. Ogromna część społeczeństwa stawia znak równości pomiędzy polityką kraju, a tym, co obserwować można podczas sejmowych transmisji. Niestety nie jest to słuszna i sprawiedliwa ocena. Polityka bowiem, to coś znacznie szerszego i ważniejszego od sejmowych przepychanek, czy często fantazyjnych wystąpień i popisów polityków, które mają na celu jedynie zwrócenie na siebie uwagi i wytworzenie medialnego szumu. To swoista filozofia, nurt, określający zamiary, wizje, oczekiwania i plany, a przede wszystkim ich realizacją. Zwykło się mawiać, że właściwa, rozważna i przemyślana polityka jest kluczem do sukcesu. Teoria ta wydaje się być słuszna i dość uniwersalna, bowiem nie odnosi się jedynie do kwestii narodowych, ale wszystkich innych, dotyczących zgrupowań ludzkich.
Polityk w Polsce jest kreowany obecnie bardzo negatywnie. Pierwsze skojarzenia, jakie przychodzą na myśl po usłyszeniu tego słowa to: złodziej, oszust, kłamca, człowiek niemądry, nie dbający o wizerunek naszego kraju, tylko o swój prywatny interes. Niestety skojarzenia te powstają pod wpływem bieżących wydarzeń w kraju. Stereotypy stały się prawdziwe. Polityk bowiem potrafi dobrze kłamać, dobrze wyglądać i dobrze podburzać tłum do swoich racji. Oczywiście, ideologie partii politycznych są różne, takie w końcu powinny być. Mają godzić odmienne poglądy. Lecz w Polsce różne doktryny polityczne są zjadane kłótniami pomiędzy konserwatystami a liberałami. Brak jest dialogu, który załagodzi spór i doprowadzi do konsensusu. Do rozmowy potrzebni są ludzie, mający szerokie spektrum poglądowe i tolerujący różnice pomiędzy nimi. Jeśli takich ludzi nam brakuje, to oczywistym staje się fakt, że w polskiej polityce panuje chaos i bałagan. Skąd się bierze problem tego typu? Nie chodzi przecież o to, że konstytucja tego nie zawiera, to obywatele decydują o tym, kto będzie ich reprezentował na arenie politycznej. Czy to znaczy, że wybieramy źle albo że nie mamy spośród kogo wybierać? Wielu ludzi odpowiedziało sobie na to pytanie, postawiło błędną tezę i postanowili nie uczestniczyć w swoim obowiązku- wyborach parlamentarnych. Zatacza się tutaj błędne koło, które albo zostanie przerwane silną ręką władzy lub zawsze polityka kojarzyć się będzie z niezrozumieniem potrzeb obywateli.
W obecnej sytuacji panującej na świecie liczą się głosy zaledwie kilku najsilniejszych politycznie mocarstw. Kiedy przychodzi stan wojny o pomoc w przetrwaniu walczące państwa zwracają się tylko do tech silniejszych. Wśród najmocniejszych i najważniejszych w polityce państw należy zaznaczyć szczególnie udział Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Republikę Chińską, Rosję, Francję, Niemcy, Japonię, Wielką Brytanię. Nie trzeba dodawać, że to te państwa działały w koalicjach podczas II wojny światowej, zawierając pakty, obietnice i i dając nadzieję tym, którzy nie mieli szans, by przetrwać. Mocne uwarunkowanie w polityce światowej tych państw wynika głównie z faktu ich położenia geograficznego, szybkości postępu technicznego, współpracy z innymi państwami, a także niewątpliwie warunkuje się to w możliwościach finansowych państwa. I dzisiaj, kiedy należy podjąć decyzję, czy przystąpić do paktu z jednym z mocarstw i uzależnić swój kraj od dyktatury innego rządu, wybiera się pomiędzy samotnością w kryzysie krajowym a poddaństwem innemu państwu. I tak właśnie powstała despotyczna władza kilku mocarstw, które w każdej chwili mogą zmienić bieg całej polityki wewnętrznej. To szybki sposób na wywołanie nowego, większego konfliktu na skalę kontynentalną lub też międzykontynentalną. Uzależniając kraj od innych, biorąc choćby pożyczkę finansową lub oddziały wojska może wyniknąć z tego katastrofa polityczna.
Socjaldemokracja narodziła się w duchu rewolucyjnym i reformistycznym, co w efekcie końcowym zostało zaakceptowane przez przedstawicieli reformizmu. Jako hasło i motyw przewodni podczas powstawania tej ideologii wskazuje się państwo dobrobytu, które każdemu obywatelowi zapewni godne życie przeciętnego człowieka. Socjaldemokracja przyjęła pozytywną wizję człowieka. Jednostka tutaj jest z założenia dobra, a całe zło, które powstaje, tworzone jest przez niesprawiedliwe społeczeństwo. Człowiek jest stworzony, by żyć w stadzie, a więc jest istotą społeczną, co zakłada socjologia. Społeczeństwo wyróżnia się klasami i grupami, więc jest zhierarchizowane, a powinno się opierać na na równości wobec prawa, równości szans i sprawiedliwym podziale dóbr. Państwo natomiast winno mieć charakter opiekuńczy, usuwając nierówności w społeczeństwie. Gospodarka w socjaldemokracji bierze czynny udział, ingerując poprzez państwo. Przyjmuje się jednak istnienie własności prywatnej, ale także i państwowej. Wybitnymi przedstawicielami socjaldemokracji są Nelson Mandela, Willy Brandt, Tony Blair, Francois Mitterand, a także Ignacy Daszyński. Socjaldemokracja zaliczana jest do tak zwanej współcześnie lewicy. Socjaldemokraci nie są zbyt licznym społeczeństwem w Polsce, ale na świecie pamięć o tej ideologii nie zanika.
Łatwo dziś zaobserwować zadziwiające zjawisko łączenia ze sobą religii i polityki. Widoczne w Polsce przykre sytuacje, kiedy osoba duchowna zostaje poniżana przez polityków, narażona zostaje na naruszenie wizerunku, który sprawiał wcześniej wrażenie osoby bliskiej świętości. To samo dzieje się w odwrotną stronę, kiedy to w katolickich mediach słyszy się tylko komentarze czysto polityczne, mające na celu prowokacje i odciągnięcie uwagi słuchaczy od istotnych spraw, które winny być w tych mediach poruszane. Najlepszym rozwiązaniem byłoby odizolować Kościół od polityki grubym murem, tak, by żadna ze stron nie chciała obrażać i niszczyć wizerunku tej drugiej. Czu to jest możliwe? Z całą pewnością nie, ponieważ do tego potrzeba silnej ręki, która używając represji w obie strony, zaprowadzi porządek. Ironicznie śmieszne wytłumaczenie brzmi, polityka chroni immunitet, a kapłana świętość. Nie ma więc złotego środka na uniknięcie sytuacji wzajemnego niszczenia władz duchownych i przedstawicieli polityki. Naturalnie nie każdy polityk robi na złość duchownym i nie każdy duchowny traktuje polityka jak diabła. Są pewne granice, które da się zachować i może właśnie to jest jedyne rozwiązanie z niezbyt dobrze świadczącego o Polsce zjawiska.
Kraje muzułmańskie takie jak Turcja, gdzie 99% obywateli to wyznawcy islamu, postrzegane są bardzo często jako kraje dyskryminujące stanowisko kobiet w życiu politycznym, gospodarczym, a także społecznym. Co ciekawe władze w Turcji po wielu rewolucyjnych zmianach w XX i XXI wieku, dokonało równości między pozycją kobiet i mężczyzn w kwestiach gospodarczych, ale przede wszystkich politycznych. Co ciekawe przed przyjęciem islamu przez państwo tureckie, kobiety posiadały szeroki wachlarz praw dotyczących kwestii społecznych i politycznych. Do wszystkich zamężnych kobiet zwracano się z należytym szacunkiem, a osoby, które je znieważyły podlegały surowej karze śmierci. Wraz z przyjęciem islamu, społeczeństwo tureckie nadal pozostawało wierne przyjętym i utrwalonym w społeczeństwie obyczajom. Jednak wraz z upływem czasu nowo przyjęta religia wprowadziła zmiany w postrzeganiu i traktowaniu kobiet w sferze politycznej i społecznej. Do początku XX wieku kobiety miały ograniczony dostęp do edukacji, kobiety zaczęły podlegać coraz większemu rygorowi i wszelkim ograniczeniom swobody wypowiedzi. Panowała pełna poligamia, mężczyźni mogli poślubić maksymalnie cztery żony. Kobieta nie miała nic do powiedzenia w kwestii wyboru i poślubienia męża. Kandydata na męża wybierali rodzice, którzy nie organizowali tradycyjnych zaręczyn, najczęściej ,,zaręczyny’’ przybierały formę ustnej umowy między dwoma zainteresowanymi rodzinami. Małżeństwo zawierane było w obecności rodzin i za umowna zgodą obu narzeczonych.
Ludzie wciąż szukają panaceum na lepszy świat, nowe jutro. Powstaje mnóstwo nowych technik, nauk, dziedzin życia, eksperymentów. Trudno uwierzyć, że zmiana jest w zasięgu ręki każdego człowieka. Wystarczy jedynie wiedzieć, co dzieje się współcześnie w kraju, przetrwać okres szkolny i nie znudzić się stopniowym dochodzeniem do celu. Całą resztę oferuje nam polityka, sposób życia, możliwość na zmiany. W demokratycznym państwie jedyną władzę stanowią przecież politycy, ich przywódca i obywatele. Każdy obywatel tworzy własną politykę, ponieważ każdy jest inny, politycznych dziedzin i sposobów na władzę wyróżnia się całe mnóstwo. Wystarczy stać się jedynie aktywnym społecznie, dając przykład biernej części społeczeństwa, jak należy postępować, zamiast ciągle tylko narzekać, jak to źle jest w tym kraju, a w innym jest na pewno lepiej. Nie warto czekać aż zmiany spadną z nieba. Początkiem pozytywnej metamorfozy społeczeństwa jest pomyślenie o tym, co może zrobić pojedyncza jednostka, zebrać większą grupę, zgadzającą się z własnymi poglądami i utworzyć formację polityczną. Cokolwiek by to nie było, stanie się nową możliwością, szansą na pokonanie przekonania o niedoskonałości systemu. Bycie przykładnym i obowiązkowym obywatelem będzie wzorem dla innych, a tak powstają właśnie społeczne autorytety, które z kolei mają okazję stać się liderem i zrobić kolejny krok do lepszego jutra.
Trudno mówić dobrze i zachwycać się tym, co pozornie wydaje się mieć żenujący poziom. W związku z tym nie powinien dziwić fakt, że kiedy luźne nawet rozmowy schodzą na tematy polityczne, zaczyna robić się gorąco. Istnieje teoria mówiąca, że polityka budzi tyle emocji i kontrowersji, ponieważ niejako automatycznie wyciąga z ludzi zawiść i zazdrość. Przeciętnemu obywatelowi brakuje tego i owego, a więc kiedy widzi, że inny, w tym wypadku polityk pławi się w dostatku i luksusach, włącza się więc temu przeciętnemu agresor. Inna teza dowodzi, że o polityce mało kto wie wystarczająco dużo, by móc zabierać głos, natomiast niemal nikt nie może się powstrzymać. Polityka to mimo wszystko modny temat. Nietrudno jest błyszczeć w towarzystwie przy pomocy tego, co wzbudzającego aż tak różne odczucia. Wielu ludzi uważa, że dyskutowanie o sytuacji kraju oraz ocena tego, jak się nim kieruje, stawia ich w dobrym świetle i pozwala odpowiednio się lansować. Trzeba jednak pamiętać, że polityka w ogólnym znaczeniu nijak ma się do tego, jak jest kreowana podczas emocjonalnych rozmów osób spoza niej.
Większość ludzi zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne dla zdrowia i życia jest środowisko, w którym żyje i pokarmy, które spożywa. Oczywiście nie jest tajemnicą, że środowisko coraz bardziej zanieczyszczone, to dostęp do zdrowych, bezpiecznych produktów coraz trudniejszy. Nic więc dziwnego, że kiedy tę i tak mniej lub bardziej skażoną żywność nowa polityka rolna chciała „wzbogacić” o żywność modyfikowaną genetycznie, ludzie wpadli w panikę. Wielu z nich nie wiedziała o GMO nic ponad to, że jest złem i że trzeba się go bać. Ta niewiedza potęgowała strach i frustrację, że polityka państwowa w ogóle rozważa zgodę na wprowadzenie i uprawę GMO w kraju. Winą za te rozważania zostali obarczeni lobbyści, forsujący zmiany w ustawie. Największym problemem związanym z modyfikowaną genetycznie żywnością było to, że konsument nie miałby możliwości świadomego wybierania takiej żywności, którą uważa za lepszą, czy zdrowszą. W ostateczności polska polityka rolna sprzeciwiła się uprawom GMO, co wielu przestraszonym pozwoliło odetchnąć z ulgą.