Socjaldemokracja narodziła się w duchu rewolucyjnym i reformistycznym, co w efekcie końcowym zostało zaakceptowane przez przedstawicieli reformizmu. Jako hasło i motyw przewodni podczas powstawania tej ideologii wskazuje się państwo dobrobytu, które każdemu obywatelowi zapewni godne życie przeciętnego człowieka. Socjaldemokracja przyjęła pozytywną wizję człowieka. Jednostka tutaj jest z założenia dobra, a całe zło, które powstaje, tworzone jest przez niesprawiedliwe społeczeństwo. Człowiek jest stworzony, by żyć w stadzie, a więc jest istotą społeczną, co zakłada socjologia. Społeczeństwo wyróżnia się klasami i grupami, więc jest zhierarchizowane, a powinno się opierać na na równości wobec prawa, równości szans i sprawiedliwym podziale dóbr. Państwo natomiast winno mieć charakter opiekuńczy, usuwając nierówności w społeczeństwie. Gospodarka w socjaldemokracji bierze czynny udział, ingerując poprzez państwo. Przyjmuje się jednak istnienie własności prywatnej, ale także i państwowej. Wybitnymi przedstawicielami socjaldemokracji są Nelson Mandela, Willy Brandt, Tony Blair, Francois Mitterand, a także Ignacy Daszyński. Socjaldemokracja zaliczana jest do tak zwanej współcześnie lewicy. Socjaldemokraci nie są zbyt licznym społeczeństwem w Polsce, ale na świecie pamięć o tej ideologii nie zanika.