Polityka społeczna obejmuje zakres praktyczny w postaci działań zaspokajających potrzeby i rozwiązywanie konfliktów w społeczeństwie, realizowanych przez organizacje pozarządowe i władzę publiczną, jak i zakres teoretyczny, który zaliczamy do nauk społecznych. W polityce społecznej wyróżnia się trzy główne kategorie, o które ta winna jest dbać: bezpieczeństwo socjalne, ład społeczny i życie rodzinne. Każda z wymienionych dziedzin obejmuje życie rodzinne, w społeczeństwie i narodowe. Bezpieczeństwo socjalne winno zapewnić dochody podczas choroby, inwalidztwa, bezrobocia. Nie da się ukryć, iż zapomogi socjalne są bardzo często przyznawane w Polsce, bo i stan bezrobocia się zwiększa, szczególnie wśród ludzi młodych, z wykształceniem humanistycznym. Kategoria ta obejmuje także równość szans dla dzieci w szkołach, a także równego rozwoju człowieka. W ładzie społecznym odnajduje się logiczny sens- jeśli panuje pokój i względny dobrobyt człowiek rozwija się szybciej, mając większe szanse na wyjście przed szereg. W trzeciej kategorii ujmowana jest ważność rodziny jako komórki społecznej, dzięki której socjalizacja pierwotna przebiega zgodnie z założeniami, co następnie skutkuje w prawidłowym rozwoju człowieka. Polityka społeczna w gruncie rzeczy otacza nas z każdej strony, a tak wielu ludzi nadal nie wie, że to właśnie ta dziedzina praktycznej polityki.
Polityka społeczna w Polsce
Napisz odpowiedź
Unia Europejska jest traktatem gospodarczo- politycznym, zawartym pomiędzy demokratycznymi krajami europejskimi. Składa się na nią 27 państw. Samo założenia Unii są bardzo trafne. Współczłonkowie bowiem wraz z przystąpieniem do wyrazili zgodę na wzajemną pomoc w razie wybuchu konfliktu międzynarodowego, zacieśnianie więzi gospodarczych pomiędzy państwami, prowadzenie wspólnej polityki zagranicznej, poprawę bytu najuboższych i wiele innych. Podstawowym problemem, który niesie za sobą przystąpienie do takiej organizacji jest przede wszystkim powolne zacieranie własnych- narodowych korzeni. Chodzi tutaj o stosunek do prawa unijnego, wprowadzenie takiej samej jednostki monetarnej, przesiąkanie obcymi kulturami i zjawiskami. W teorii państwa członkowskie nie zrzekają się swojej suwerenności, lecz przekazują kompetencje do jej wykonywania strukturom organizacji. Z drugiej jednak strony zasięg państw członkowskich w dziedzinach takich jak transport, podróżowanie, handel między krajowy daje znacznie szersze spektrum niż brak tego członkostwa. Jak widać trudno jest podjąć decyzję o słuszności przystąpienia do tego paktu politycznego. Patrząc na Polskę, dzięki Unii Europejskiej powstało wiele obiektów, ciągle pozyskiwane są dotacje jak i dofinansowania w zakresie edukacji w polskich szkołach. Może nie warto do końca krytykować czegoś, co daje jednak dużo innych korzyści.
Twórcą myśli liberalnej jest John Lock, angielski filozof, ekonomista i polityk. Jest to koncepcja lewicowa, w której wolność pełni nadrzędną rolę nad innymi wartościami. Wolności nikt nie ma prawa podważyć i naruszyć, nawet władza i religia. Człowiek w tym ujęciu jest silną jednostką, racjonalną i rozsądną. Państwo tutaj winno ograniczyć swoją działalność względem człowieka i zamienić się w tak zwanego stróża nocnego, czyli reagować w momencie zagrożenia. Liberałowie twierdzą, iż trójpodział władzy wprowadzony przez Monteskiusza w XVII wieku jest niezbędny do utrzymania w państwie odpowiedniego porządku, a także do ochrony przed tyranią. Gospodarka w tej doktrynie opiera się na wolnym rynku, zaprzecza działaniu interwencjonizmu państwowemu, który ogranicza wolność jednostkową i prowadzi do zniwelowania dynamicznej gospodarki. Jednym z postulatów tego ugrupowania są niskie podatki oraz jak najmniejsza liczba przepisów, które regulują zasady gospodarki. Liberałowie opowiadają się za zalegalizowaniem związków i małżeństw homoseksualnych, aborcję i eutanazję. Najwybitniejszymi przedstawicielami liberalizmu w Polsce są: Stefan Kisielewski, Mirosław Dzielski, a na świecie: Karl Popper, Raymond Aron, Milton Friedman. W Polsce myśli liberalizmu reprezentują następujące partie polityczne: Platforma Obywatelska, Sojusz Lewicy Demokratycznej, Racja Polskiej Lewicy, Rucha Palikota
Kiedy w mediach aż huczy od głośnych afer, politycy dwoją się i troją, by rozwikłać problem. Spędzają długie godziny na obradowaniu, co zrobić, by wyprowadzić Polskę na dobrą drogę do prawdziwej zielonej wyspy. Polityk winien być świetnym demagogiem, umiejętnie poprowadzić za sobą naród, przynajmniej przedstawicieli danej opcji politycznej, czyli swoich zwolenników. Dobrym przykładem takiego polityka jest Barack Obama, który umiejętnie prowadzi swój naród do dobrobytu. Niewątpliwie jedną z największych potęg państwowych na świecie są Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Ich prezydent rewelacyjnie wygłasza przemówienia, w których potrafi zastosować socjotechniki propagandy politycznej, inaczej mówiąc, przemawia do obywateli w taki sposób, że ci potrafią mu uwierzyć, choćby to nie była do końca prawda. Potrzeba do tego nieskazitelnej aparycji, przyjemnego tonu głosu, nienagannego wyglądu i odpowiednio dobranych słów. Polityk musi postawić się w takiej sytuacji, która przybliży go do słuchającego narodu i dzięki temu pozyska ich poparcie. Taka sztuka jest współcześnie bardzo trudna, gdyż dostęp do Internetu ma praktycznie każdy, książki także są łatwo dostępne w związku z czym ludzie więcej wiedzą, a im ludzie więcej widzą na dany temat, tym trudniej ich przekonać do nowego lub odmiennego stanowiska. Jak się okazuje to wcale nie taki prosty zawód. Polityka to sposób na życie, ale bardzo wymagający.
Totalitaryzm jest to system sprawowania władzy, który prowadzi do osiągnięcia przez rządzących pełnej, niczym już nieograniczonej polityki państwa. To doktryna, która zezwala na terror tajnych służb w stosunku do przeciwników politycznych. Jednostka w systemie totalitarnym nie ma prawa do niczego, brak jest wolności słowa, wolności wyznania, prawa do zrzeszeń. Władza totalitarna nie toleruje sprzeciwów ludzi, czy też powstawania opozycji. Władza kontroluje każdy obszar życia społecznego, począwszy od wyjścia z domu, skończywszy na cenzurze w książkach i gazetach. Agenci służb specjalnych inwigilują obywateli, wiedząc o nich wszystko. Stosuje się tam przemoc w stosunku do człowieka, prowokacje, które mogą zdemaskować zdrajcę. Silnie ograniczona jest też możliwość przemieszczania się do innych krajów, nawet podróże z miasta do miasta są kontrolowane i ograniczone. Państwo więc nakazuje obywatelom podporządkować się pod przyjętą ideologię. Współczesnym przykładem takiego systemu jest Korea Północna. W historii natomiast bez wątpienia należy wskazać hitlerowskie Niemcy, późniejszy komunizm, włoski faszyzm. To najstraszniejszy system jaki można spotkać na świecie, taki, gdzie to ludzie władzy decydują o sposobie karania za życie własnych obywateli.
Mass media otaczają nas dziś z każdej strony, gazety codzienne, miesięczniki polityczne, Internet z portalami poświęconymi bieżącej polityce, telewizja, radio. Czym nas raczą te wszystkie wynalazki techniki? Informacjami o tym, że pan X ma kota, pan Y złapał gumę, a pani Z założyła nieelegancki strój na konferencję sejmową, za co nie została ukarana przez swojego przełożonego. Natomiast najważniejsze fakty, które mają istotny wpływ na widzę i zorientowanie przeciętnego obywatela, zostają nieprzekazane. Jak to się dzieje, że wysłuchujemy tak mało znaczących wydarzeń, lub informacji bardzo zakolorowanych? Otóż odpowiedź jest tylko jedna. Media stosują grę, w której usypiają czujność człowieka, zasypując go zbędnymi newsami, po czym znudzony człowiek szuka innego programu, który zainteresuje go bardziej. Nie znajdując nic ciekawszego, postanawia sięgnąć do stron www, lecz i tam wieje nudą. W takiej sytuacji człowiek decyduje zaprzestać interesowania się bieżącymi wydarzeniami i zająć czymś innym, znaleźć lepszy program. Następnie pojawia się problem, kiedy okazuje się, iż na ulicy pełno jest plakatów wyborczych, które przyklejone jeden na drugi, odstraszają od wyjścia na ulicę. I biedny niezorientowany już człowiek nie pójdzie na wybory lub pójdzie, odda nieprzemyślaną decyzję, dołączając do reszty biernego społeczeństwa. I tak oto człowiek wypiera się świadomości sytuacyjnej, a media nadal raczą ludzi ważnymi dla nikogo faktami.
Demokracja pochodzi od greckich słów demos, czyli lud i krateo, to znaczy- rządzę. Czyli w dosłownym tłumaczeniu rządy ludów. Wywodzi się ona ze starożytnej Grecji, będącej kolebką kultury europejskiej, także politycznej. W założeniu tego ustroju politycznego obywatel jest najważniejszy. Suwerenem jest więc naród, który swoją władzę skupia w rękach monarchy. Ludzie wybierają swoich przedstawicieli w demokratycznych i sprawiedliwych wyborach. Nic nie dzieje się wbrew woli obywateli. W demokratycznych państwach najważniejszym dokumentem prawnym jest konstytucja, która zawiera ogólne zasady funkcjonowania demokratycznego państwa. Nie każdy kraj posiada ten akt normatywny, przykładem jest Wielka Brytania, gdzie zamiast tego ustanowione są konwenanse konstytucyjne, prawo stanowione oraz prawo precedensowe. Wyróżnia się dwa rodzaje demokracji: pośrednią, gdzie obywatele wybierają swoich pośredników do ich reprezentowania oraz bezpośrednią, w której obywatele sami podejmują inicjatywę ustawodawczą, chęć zwołania referendum, czy inną formę aktywności politycznej. Demokracja jest gwarantem państwa prawnego, w którym ludzie winni czuć się bezpiecznie, przestrzegania wolności jednostki. Ważnym aspektem jest jeszcze równość każdego wobec prawa. W takim spojrzeniu nie ma osób wyższych i ważniejszych, a władza nie stosuje tak często przymusu politycznego.
Reżim polityczny, który nazwany został autorytarnym posiada silną władzę wykonawczą, która skupiona jest w rękach jednostki lub nielicznej grupy. Rządzący są w uprzywilejowanej sytuacji, ponieważ społeczeństwo nie ma nad nimi kontroli i nie może zrobić niczego, by się władzy sprzeciwić. Obywatele są kontrolowani przez państwo i jeśli w ogóle da się mówić w państwach autorytarnych o społeczeństwie, to jest ono sztuczne, by sprawić tylko jakieś pozory. Dobrze rozwinięty jest natomiast aparat przymusu i represji przeznaczony do porządkowania problemów z obywatelami. Częste są przypadki pójścia do więzienia bez wyroku sądu czy stosowania tortur. Tutaj, w systemie autorytarnym nie można jednak powiedzieć o tak wielkiej skali, jak w reżimie totalitarnym. Autorytaryzm nie zakłada też istnienia tajnej policji. W nim chodzi o to, by naruszyć wolność sumienia, ewentualnie wyznania, ale inne prawa są względnie zachowane. System ten nie narzuca obywatelom jednej ideologii. Można tutaj zaobserwować działanie partii opozycyjnych, jednak bez większego wpływu na politykę. Wybory do rządu w państwach autorytarnych są zawsze fałszowane, przeprowadzane w formie plebiscytu. Władza nie narusza raczej wolności kulturalnych i ekonomicznych obywateli. Przykładem takiego państwa w Europie jest Białoruś.
Polityka rozumiana jest dziś jako nauka społeczna i humanistyczna. Sama nazwa tej dziedziny wywodzi się od greckich słów: poly- różnorodność i polis- miasto- państwo. Powstało wiele definicji polityki, jest dziś rozumiana na mnóstwo sposobów. Arystoteles uważała, iż polityka to sztuka kierowania państwem, niewątpliwie miał rację. Jednak najpopularniejsza teoria, pochodząca od Maksa Webera mówi o tym, iż nauka ta winna służyć dyskusji i rozwiązywaniu sprzecznych interesów społecznych, wykorzystując przy tym środki takie jak manipulacja, perswazja, negocjacja, kompromis lub przymus. W praktyce polityka oznacza po prostu władzę i sterowanie systemem politycznym, obywatelami należącymi do danego państwa. Polityka obejmuje sytuacje dziejące się w państwie, jak i międzynarodowe, wszelkie stosunki z innymi krajami, spotkania, zawieranie paktów czy przystępowanie do układów i organizacji międzynarodowych. Ludzie uprawiający politykę winni mieć odpowiednie wykształcenie, doskonałą znajomość historii, przynajmniej współczesnej, racjonalnie podchodzić do rozwiązywania konfliktów, zważać na głos społeczeństwa, zwłaszcza, gdy w państwie panuje demokracja. Polityk przecież reprezentuje cały kraj na arenie międzynarodowej, więc cokolwiek powie, zostanie zapamiętane, skomentowane i tak będzie postrzegana jego ojczyzna. Poza tym decyzje, które podejmują politycy w grupie są wiążące dla całego narodu, wykonywanie ich jest obowiązkiem obywateli.
Dla wielu ludzi jednym z najbardziej kontrowersyjnych rozmów są te, o polityce. Niejeden nie chce mieć z nią nic wspólnego, odcina się, twierdząc że mimo iż żyje w kraju, którego ta polityka dotyczy, o którym świadczy i na który ma ogromny wpływ, nie utożsamia się z tym, co ona reprezentuje i jakie zajmuje stanowisko. Ogromna część społeczeństwa stawia znak równości pomiędzy polityką kraju, a tym, co obserwować można podczas sejmowych transmisji. Niestety nie jest to słuszna i sprawiedliwa ocena. Polityka bowiem, to coś znacznie szerszego i ważniejszego od sejmowych przepychanek, czy często fantazyjnych wystąpień i popisów polityków, które mają na celu jedynie zwrócenie na siebie uwagi i wytworzenie medialnego szumu. To swoista filozofia, nurt, określający zamiary, wizje, oczekiwania i plany, a przede wszystkim ich realizacją. Zwykło się mawiać, że właściwa, rozważna i przemyślana polityka jest kluczem do sukcesu. Teoria ta wydaje się być słuszna i dość uniwersalna, bowiem nie odnosi się jedynie do kwestii narodowych, ale wszystkich innych, dotyczących zgrupowań ludzkich.